در گذشته بسیاری از مناطق ایران با عناوین خاصی شناخته می‌شدند. به عنوان مثال به تهران «دارالخلافه»، به یزد «دارالعباده» و به کاشان «دارالمومنین» می‌گفتند. کرمان نیز به «دارالامان» معروف بود. این نام نشان می‌داد که یعنی هرکسی که به کرمان بیاید در امن و امان است. جالب است که ما از دوران ساسانی روایت‌هایی داریم که قدرتمندانی وجود داشتند که دوره اوج قدرتشان را در نقاط دیگر سپری کردند، اما در دوران ضعف و در ماندگی خود به کرمان آمدند. مشهورترین مثال در این باره، فرار لطفعلی‌خان زند به کرمان پس از جنگ‌های خود با آقامحمد خان قاجار است. البته کرمان هم به لطفعلی خان پناه داد و از او حمایت کرد. آقامحمدخان نیز کرمان را محاصره کرد و پس از گشودن آن دستور به قتل عام و درآوردن چشمان مردم داد. پس از جنایت‌های خود نیز به عاملی که در کرمان از طرف خود گذاشت دستور داد که کرمان نباید آباد شود. آقاخان محلاتی نیز مدتی حاکم کرمان بود.