طعم همدلی

فرهنگسرای مهر همزمان با شب ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام نمایشگاهی از 80 اثر تصویرگری کودکان کار شهر تهران برگزار خواهد کرد.

براساس خبر روابط عمومی مراکز فرهنگی هنری منطقه نوزده؛ همچنین در حاشیه این نمایشگاه مراسم افطاری «طعم همدلی» ویژه کودکان کار مدرسه رویش؛ روز یکشنبه بیست و نهم اردیبهشت ماه ساعت نوزده در بوستان ولایت برگزار می‌شود.

در این مراسم خداد عزیزی، فیروز کریمی و مجتبی جباری از اهالی ورزش حضور دارند.

سقوط به اندازه کافی برای بیدار شدن کل قلعه بود

کلنگ زدن و سقوط به اندازه کافی برای بیدار شدن کل قلعه بود.

هری سرش را تکان داد و چهار نفر از آنها به سمت گالری حرکت کردند، نه به عقب نگاه می کردند که آیا فیلچ دنبالش بود - آنها در اطراف دروازه قرار گرفتند و یک هلی کوپتر و دیگری هری را به سمت چپ حرکت دادند، بدون هیچ گونه ایده ای که در آن جایی که آنها رفتند - آنها از طریق یک پرده پاره پاره شده و خود را در یک گذرگاه پنهان قرار می دادند، در امتداد آن به زمین افتادند و در نزدیکی کلاس خوارزمی خود، که آنها می دانستند مایل از اتاق جایزه.

هری پند داد، "من فکر می کنم ما او را از دست داده ایم، متکی به دیوار سرد و پاک کردن پیشانی او. نویل دوغ خم شد، خس خس سوزی و خندیدن.

هرمیون گاز گرفت و گفت: "من گفتم - تو"، در آغوش قفسه سینه خود را گرفت، "من گفتم".

رون گفت: "ما باید به عقب به برج گریفیندور برسیم،" به سرعت ممکن است. "

هرمیون به هری گفت: "مالفوی تو را فریب داد. "شما این را می فهمید، آیا نه؟ او هرگز با شما ملاقات نکرد - فیلچ می دانست که کسی در اتاق جایزه قرار دارد، مالفوی باید او را بریده است. "

هری فکر کرد او احتمالا درست است، اما او قصد ندارد او را بگوید.

"بیا بریم."

این خیلی ساده نبود. آنها هنگامی که یک دستگیره دندانه دار زدند و چیزی از یک کلاس در مقابل آنها بیرون رفتند، بیش از دوازده پا نرفتند.

این Peeves بود. او دید آنها را دید و صدای لذت را به او داد.

"خاموش، Peeves - لطفا - شما ما را به ما پرتاب کردن."

Peevs cackled.

"سرگردان در نیمه شب، Ackle Firsties؟ توت، tut، tut شیطان، شیطان، شما پر از نفس می کنید. "

"نه، اگر ما به ما نده، لطفا، لطفا."

Peevs گفت: "باید Filch را بگویم، من باید، صدای عاقلانه، اما چشم او را به زور خیره به نظر می رسد. "این برای شما خوب است، شما می دانید."

"رها کردن از راه"، رون را فریاد زد، کشیدن انگشت در Peeves - این یک اشتباه بزرگ بود.

"دانشجویان خارج از سینما!" Peeves خندید: "دانش آموزان خارج از سقف پایین CHARMS CORRIDOR!"

در حال رفتن به زیر Peeves، آنها برای زندگی خود، به سمت راست به سمت راست راهرو، جایی که آنها را در یک دره گرفتار شد - و آن را قفل شد.

"این است!" رون، وقتی که به بیرون از اتاق فشار می انداخت، غرق شد، "ما برای انجام کارهایمان آماده ایم! این آخرشه!"

ژاکلین ویلسن

ژاکلین ویلسن
(۲۰۰۵-۲۰۰۷)
وقتی یک دختر کوچولو بودم مادرم همیشه به من می‌گفت سرم را از کتاب بیرون بیاورم و یک کار مفید بکنم. معلم‌ها در مدرسه مرا در یک گوشه هنگام کتاب خواندن غافلگیر می‌کردند و می‌گفتند بروم در زمین بازی بدوم. درنتیجه خواندن برایم جذاب‌تر شد. بنابراین این یک پیشنهاد وسوسه‌انگیز است که به بچه‌ها بگوییم کتاب نخوانند. اما مطمئن نیستم که این روش واقعا جواب بدهد.
کتاب خواندن با صدای بلند برای بچه‌های کوچک راهی است که کتاب را برای آنها با سرگرمی، لذت و توجه همراه می‌کند. اکثر کودکان خردسال دوست دارند که روی پای بزرگ‌ترها بنشینند، به تصاویر اشاره کنند و با یک متنِ خوب ارتباط برقرار کنند. وقتی که بچه‌ها خودشان خواندن را یاد می‌گیرند، همچنان می‌توانید کتاب‌های هیجان‌انگیز و چالش‌برانگیز بلند را که خودشان قادر نیستند، برایشان بخوانید.
«جایی که وحشی‌ها هستند» از موریس سنداک، یک شروع‌کننده خوب است که هر بچه کوچکی آن را دوست دارد. خوشبختانه خواندن پس از مدتی به یک ماجراجویی جادویی بی‌پایان تبدیل می‌شود.

بیا عقب، پسر!

"بیا عقب، پسر!" فریاد زد: اما ناییل درست مثل یک چوب پنبه ای از یک بطری - دوازده فوت - بیست پایی بالا رفت. هری دید که چهره ی ترسناکش را پایین می اندازد و زمین را سقوط می دهد، او را گاز گرفت، به سمت پایین جارو کشید و -

WHAM - یک تپه و تند و زننده و نیویل چمن چیده شده در چمن در یک پشته. شمعدان او هنوز هم بالا و بالاتر بالا میرفت و شروع به حرکت به سمت جنگل ممنوعه و بیرون از چشم کرد.

خانم هاوچ بیش از نوایل خم شد، چهره اش به صورت سفید به اندازه او.

هری، "مچ دست شکسته"، شنیده بود. "بیا، پسر - درست است، تا شما می توانید."

او به بقیه کلاس تبدیل شده است.

"هیچکسی از شما در حال حرکت نیست، در حالی که من این پسر را به بالین بیمارستان می بردم! شما قبل از اینکه بتوانید "کوییدیچ" را بگوئید، آنها را از جیب خود بیرون می آورید یا از هوگوارتز خارج می شوید. بیا عزیز.

نویل، چهره اش را به صورت پاره کرد، مچ دستش را گرفت و با خانم هاوچ ملاقات کرد، که دستش را در اطراف او گذاشت.

زودتر از صدای زنگی از مالفوی به خنده خیره شد.

"آیا چهره اش را دیدید، توده بزرگ؟"

سلیترینهای دیگر به پیوستن به

"متوقف کردن، مالفوی،" خرچنگ پارتی پاتلی.

پانسی پارکینسون، یک دختر اسلیترین مشکوک، گفت: "اوه، چسبیده به لانگبوتوم؟" "هرگز تصور نکردی که شما چرت و پرت های کوچک چربی بخری، پارتی."

مالفوی گفت: "نگاه کن!" به سمت جلو حرکت کرد و چیزی را از چمن بیرون کشید. "این دقیقا همان چیزی است که لانگبوتم به او فرستاده است."

Rememball در خورشید درخشش داشت و آن را بالا برد.

هری بی سر و صدا گفت: "اینجا مالفوی را بده." همه به صحبت کردن ادامه دادند.

مالفوی لبخند زد.

"من فکر می کنم آن را جایی برای Longbottom ترک برای پیدا کردن - چگونه در مورد - یک درخت؟"

"هری را اینجا بیاور!" هری فریاد زد: اما مالفوی بر روی جارو برقی اش افتاد و برداشت. او دروغ نمی گفت، می توانست به خوبی پرواز کند. سطح آبشاری با بالاترین شاخه های بلوط که او نامیده است، "بیا و آن را دریافت، پاتر!"

هری گنجشک را گرفت.

هرمیون گرنجر فریاد زد: "نه!" "خانم هاوچ به ما گفت که نباید حرکت کرد - شما همه ما را به دردسر می اندازید."

رمان«کوچ شامار»

جلسه نقد و بررسی رمان«کوچ شامار» با حضور جمعی از نویسندگان، منتقدان و خوانندگان ادبیات در کتابفروشی نشر رود برگزار شد. در این جلسه نخست حجت بداغی، احمد ابوالفتحی، محمد خالوندی و محمد نظری سخنرانی کردند.

احمد ابوالفتحی در سخنرانی تحلیلی و دیده‌ورانه‌اش به شاخصه‌های فرمی و ساختاری «کوچ شامار» پرداخت و با ارجاع به سطوری از «نفس‌تنگی» به نقل از کژال ؛ « ... یاد این حرف دانیال افتادم که آن روز در راه بابایادگار گفت؛ در روزگار ما حقیقت هم شکل دیگر ابتذال است، مگر اینکه آن را از نو ابداع کنیم.» (نفس‌تنگی، ص۳۶) به این‌جا رسید که؛ شامار بوربور که در پایان فصل نخست رمان، از بیم و هراس نسقچی‌ها دفتر حقیقت دستنویس پدر و هزار سال سُر مگو را چون دانه‌های انار بلعیده است در پایان رمان با اوراقی از تذکره‌های کمپی‌ها و شرح‌حال فرودستان و «کله‌پا»ها از کمپ می‌گریزد.